تو به من میخندی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دسته تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دسته تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سال ها است که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد ازارم
ومن اندیشه کنان غرقه این پندارم
که چرا خانه ی ما
سیب نداشت...

به چـشـمـهـایـت بگــو . . .

نـگـاهـم نـڪـنـنـد .

بـگـو وقـتـے خـیـره ات مـے شـوم

سرشـاטּ بـه ڪـار خـودشـاטּ بـاشـد . . . !

نـه ڪـه فـڪـر ڪـنـے خـجـالـت مـے ڪـشـم هـا . . .

نـه !

حـواسـم نـیـسـت . . . عـاشـقـت مـی شـوم…!!!

خدایا......
تو که میبینی من شاگرد خوبی نیستم.....
تو که میبینی من درسهام رو خوب پس نمیدم.......
تو که میبینی من تو همه امتحانات تو مردود میشم.......
پس چرا......؟؟؟؟؟؟؟
پس چرا پرونده ام رو نمیذاری زیر بغلم و از اینجا بیرونم نمیکنی؟؟؟
( خدایا تو ک ب زودی منو میبری ..پس زودتر...زود...! )

بوم نقاشی پنجره ای رو به حیاط


قلب عاشق حس پنهان


می کشم برروی بوم


فصل رنگارنگ پاییز را


کوچه باریک برگ زرد پاییزی را در میانش جوی آب


می نگارم پاییز فصل خوشرنگ خدا را


آری سقوط یک برگ زرد از شاخه درخت یعنی پاییز


پاییز قصه ای است از غصه های لبریز


پاییز تصوریست از اوج هنر


پاییز لبریز است از باران های بی تپش


لبریز از شوق رفتن به جاده های بی انتها


پاییز در راه است نگاه کن


به برگ های خشکیده ی درخت حیاط


و قاصدک های رقصان در هوا


آری خزان یاد آور خاطراتی


از جنس برگ های نارنجی رنگ دلتنگیست


پاییز برایم تکرار قدم هایت است


قدم هایی استوار در راه بی پایان مسلک عاشقی


و اکنون میخواهم در این فصل زیبای خدا


همه ی این برگ های نارنجی و زرد را


با تارو پود عشق ببافم


و زیر پاهایت همچون فرشی از ابریشم پهن کنم