زبغض حسرت آهی گرفته نای دلم

چگونه زار بگریم کنون برای دلم

کسی فغان دلم را به گوش او نرساند

درون سینه ی من مرد های های دلم

کسی چراغ شبم را نکرد روشن ومن

گریستم چه غریبانه در رثای دلم

دلم چو دشت شقایق شکفت بس که دمید

هزار بوته ی زخمی به جای جای دلم

کنار جوی غم انگیز زیر سرو خیال

نشسته ام به تماشای گریه های دلم

چگونه پای کشم من کنون زکوی نگار

خلیده خار غریبی به زیر پای دلم

خمیده قامت دل هم به زیر بار فراق

مگر نسیم وصالی شود عصای دلم

شکست کشتی عمرم از این تلاطم عشق

به حیرتم که کجا رفته ناخدای دلم

کی اشکاتو پاک میکنه

شبها که غصه داری

دست رو موهات کی میکشه

وقتی منو نداری؟

شونه کی مرهم هق هقت میشه دوباره

از کی بهونه میگیری شبای بی ستاره

برگ ریزونای پاییز کی چشم به رات نشسته؟

از جلو پات جمع میکنه برگهای زرد و خسته؟

کی منتظر میمونه حتی شبای یلدا

تا خنده رو لبات بیاد

شب برسه به فردا

کی از سرود بارون

قصه برات میسازه

از عاشقی میخونه

وقتی که راه درازه

کی از ستاره بارون

چشماشو هم میذاره

نکنه ستاره یی بیاد

یاد تو رو نیاره

کمی آهسته تر دنیا

دمی مهلت بده اینک که بنشینم کنار او

و احساسش کنم یک دم

به روح و جان و قلب خود

بدون دیدن رویش من آرامش نمی یابم

و در دریای بی ساحل

عبث می گردم و بیهوده می جویم

کمی آهسته تر دنیا

برون از پنجره بنگر

ببین پاییز در راه است و با نجوای غمگینش

به گوش جنگل سرسبز

نوای دلنشین خواب را خواند

و مرغان مهاجر بال بگشودند به دیگر سوی

کنون خواهم که رو در روی او

بنشسته و آرام و ساکت دور از غوغا

بخوانم نغمه ی یکتایی او را

و چون یک قطره ی کوچک

به دریای وجودش غرق گردم من

کمی آهسته تر دنیا

دمی مهلت بده اینک

مى خواهى بروى ؟

بهانه مى خواهى ؟

بگذار من بهانه را دستت دهم ، برو و هرکس پرسید

بگو لجوج بود

همیشه سرسختانه عاشق بود!

بگو فریاد مى کرد

همه جا فریاد مى کرد

که فقط مرا مى خواهد!

بگو دروغ مى گفت

مى گفت هرگز ناراحتم نکردى!

بگو درگیر بود

همیشه درگیر افسون نگاهم بود!

بگو بی احساس بود

به همه فریادها ، توهین ها و اخمهایم

فقط لبخند میزد!

بگو او نخواست

نخواست کسى جز من در دلش خانه کند ... !

مى خواهى بروى ؟

بهانه مى خواهى ؟

بگذار من بهانه را دستت دهم ، برو و هرکس پرسید

بگو لجوج بود

همیشه سرسختانه عاشق بود!

بگو فریاد مى کرد

همه جا فریاد مى کرد

که فقط مرا مى خواهد!

بگو دروغ مى گفت

مى گفت هرگز ناراحتم نکردى!

بگو درگیر بود

همیشه درگیر افسون نگاهم بود!

بگو بی احساس بود

به همه فریادها ، توهین ها و اخمهایم

فقط لبخند میزد!

بگو او نخواست

نخواست کسى جز من در دلش خانه کند ... !