ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺲ ، ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻪ...!
ﯾﮑﯽ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺷﯿﮏ ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﻪ..
ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ..
ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﯿﺪﻩ..
یکی دیگه به خودش نمیرسه...
ﯾﮑﯽ مدام ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﻩ..
ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ عکس ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻩ...!
یکی محبت نمی کنه ...!
یکی دیگه محبت نميپذيره ...!
و.....

اینگونه است که ﺍﮐﺜﺮ ﺁﺩﻣﻬﺎ در ٣٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ و ﺩﺭ ٨٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﻓﻦ میشوند...!

این اهنگ امید رو خیلی دوس دارم...کساییکه گوش ندادن حتما از دستش ندن...
.
.
.
باران می بارد امشب دلــــم غم دارد امشب
آرام جان خســــــــته ره می سپارد امشب
در نگاهت مانده چشمم
شايد از فکر سفر بر گردی امشــــــــــب
از تو دارم يادگاری
ســردی اين بوسه را پيوسته بر لب
قطره قطره اشک چشـــــــــــــــــمم
می چکد با نم نم باران به دامن
بسته ای بار ســـــــــفر را
با تو ای عاشقترين بـــــــد کرده ام مــــــــــن

رنگ چشمت رنگ دريا
ســــــــــــــينه ی من دشت غم ها
يادم آيد زير باران با تو بودم با تو تنها
زير باران با تو بودم ؛زير باران با تو تنها
کی رود از خاطـــــــــــــــــــر مــــــــــــن
آخـــــــرين بوسه شبی در زير باران

باران می بارد امشب دلــــم غم دارد امشب
آرام جان خســــــــته ره می سپارد امشب
اين کلام آخرينت برده ميل زندگی را از سر من
گفته ای شاید بيا يي از ســـــفر اما نمی شه باور من
الــــــــــــتماســـــــــم را ببين در اين نگاهـــــــــم

یه نگا بنداز توی شب // چراغا روشنن توی شهر
همه چی قشنگه اما از این بالا مثه بارونِ زیر چتر
حسه شاعرانه ندارم اصلا" // یكــــ از خودم دو از این آدما خستم
که قف میشن رو شعرایه فیریکیه فروغُ// تلخی حقیقت و شیرینی دروغ
همه گــُمن و یه جوری نقشن // یا بُکنن، یا تو فاز پایین و پرچم
یه سری تو همین رنگا می میرن // یه سری تو نخ جیب و نتیجه چند چند
حرفام نقده ، نسیه نی // تو گوش خریدار بیار ، من مسیر روقیر
تنها باش چون واست مفیده // مثه من ، یكی كه سایه اش سفید

یکی باد ، یکی داد // دوتا نقطه تو وقتای حاد
حال میده توی تنهاییات // کیش میشی توی طعم های مات
هندونه هاتم هست لای پات // یکی چپ ، یکی راست
کنتوری روی حرفای خاص // پَ یکم هول بده روی مغزای باز
بازم خیابون و من و شبُ دو تا دست توی جیب // بزرگِ ولی برا من کوچیک
دنیاتو میگم هرچند سفید // شبات ولی اینجا با من همرنگ پوشید
آدمای شهر شدن منظره ام // خونه های شهر پره پنجرن
هر کدوم توشون یه قصه است و ، پره دو پاهایی که از یک جنگل ان
یه سری که صبحا میرن راهِ راست // چون میدونن که شب دیگه مالِ لاشخوراس
نخ به رنگ شب نمیدن و میدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست
پس میره دست تو شورتُ بهینه کار // هِه ، بهم چسبیده شبیه خال
خیابونُ میگم احمق بیبین // توش هیچ موقع دو دوتاها نمیده چهار

دردنامه مرتضی پاشایی
خواننده مبتلا به سرطان، در پی انتشار شایعه خبر مرگش

هموطنان عزیزم، درود بر شما که شریف ترین مردمانید

چندروزی است که خبر مرگم را در فضای مجازی می بينم و می شنوم

عزیزانم، من با صدای دستهای شما بزرگ شدم و تمام شهرتم را مدیون شما هستم.
بهترین های من، امروز شما را چه شده است که اینگونه مرا زودتر از خداوند از جهان خود بیرون میرانید؟؟؟

شما را چه شده است که به جای ایجاد انگیزه زندگی و مبارزه با درد، اندک روحیه ی این فرزند عاشقتان را به نابودی می کشانید؟؟؟

وای برتو ای مرتضی اگر جای کسی را تنگ کرده باشی!!!!!!

مردم خوبم، دلم سخت گرفته است از این زنده به گور کردنها

اندکی صبر کنید، مرتضی هم خواهد رفت...

آنکه عمری هوس سوختن ما می کرد
کاش می آمد و از دور تماشا می کرد

و در آخر ، ای کاش،،،،،

ای کاش می شد مهربانتر می شدیم
هم زبان، هم دل، برادر می شدیم
کاش دل در کوچه ها می کاشتیم
سرزمینی از محبت داشتیم

آنکه به عشق شما و اذن خدا، هنوزنفس می کشد،،،
مرتضی پاشایی