نمیدونم چرا وقتی که برنهارد یه پوستر با استفاده از دوتا چوب کبریت زد، توی زمان خودش به خاطر سادگی، این همه معروف شد ولی وقتی من اومدم از سادگی استفاده کنم، مجبور شدم دو ساعت برای مشتری حرف بزنم تا قانع بشه ولی طرف یه جوری نگاه میکرد انگار من دارم خرش میکنم آخر هم گفت باشه بهتون خبر میدم و رفت.............
اگه این بهمن پور رو ببینم بهش میگم دیدی حرف من درست بود بازار یه چیز دیگه از ما طلب می‌کنه.........

علم بهتر است يا ثروت؟

شيخ را گفتند : علم بهتر است يا ثروت؟ شيخ بي درنگ شمشير از ميان بيرون آورد و مانند جومونگ مريد بخت برگشته را به سه پاره ي نامساوي تقسيم نمود و گفت : سالهاست که هيچ خري بين دو راهي علم و ثروت گير نمي کند.

مريدان در حاليکه انگشت به دندان گرفته ولرزشي وجودشان را فرا گرفت گفتند يا شيخ ما را دليلي عيان ساز تا جان فدا کنيم.

شيخ گفت: در عنفوان جواني مرا دوستي بود که با هم به مکتب ميرفتيم ، دوستم ترک تحصيل کرد من معلم مکتب شدم.

حالا او پورشه داره...من پوشه...او اوراق مشارکت دارد،ومن اوراق امتحاني...او عينک آفتابي من عينک ته استکاني...او بيمه زندگاني،من بيمه خدمات درماني...او سکه و ارز...من سکته و قرض....

سخن شيخ چون بدينجا رسيد مريدان نعره اي جانسوز برداشته و راهي کلاسهاي آموزش اختلاس گشتندي ... .

یه روز یک خانم و آقای جوون از داخل بازارچه‌ای عبور می‌کردند
ظاهرا زن و شوهر بودند
وضع ضاهری دختر جوری بود که توجه همه مردها رو به خودش جلب می‌کرد
از اول تا آخر بازارچه همه نگاهشون به اون دختر بود
آخرای بازارچه بود که یه جوونی که لکنت زبون داشت جلو اومد و به سختی به مرد گفت میشه به خانمتون نگاه کنم؟
مرد بدون اینکه صبر کنه یه کشیده آبدار خوابوند زیر گوش اون جوون
بعد بهش گفت مگه خودت ناموس نداری که می‌خوای به ناموس من نگاه کنی؟
جوون با همون لکنت زبونش جواب داد:
آخه دیدم کل بازارچه بدون اجازه نگاه کردن و لذت بردن و شما هیچی نگفتی!!!
با خودم فکر کردم خوبه که اجازه بگیرم تا هم گناه نکرده باشم هم بدون اجازه به این خانم نگاه نکرده باشم...............
کل بازارچه توی یه سکوت مرگبار فرو رفته بود
مرد ساکت شده بود انگار چیزی فهمیده بود.........
یهو دست زنشو گرفت و با عجله از بازارچه خارج شد...........

دلم می‌خواست دنیا خانه مهر و محبت بود
دلم می‌خواست مردم در همه احول باهم آشتی بودند
طمع در مال یکدیدگر نمی‌کردند
کمر بر قتل یکدیگر نمی‌بستند
مراد خویش را در نامرادی‌های یکدیگر نمی‌چستند
از این خون ریختن‌ها، فتنه‌ها، پرهیز می‌کردند
چو کفتاران خون‌آشام، کمتر چنگ و دندان تیز می‌کردند!

ما مثل بچه اي هستيم كه پدرش دست او را گرفته است تا به جايي ببرد و در طول مسير از بازاري عبور مي كنند.
بچه شيفته ويترين مغازه ها مي شود و دست پدر را رها مي كند و در بازار گم مي شود. وقتي هم متوجه مي شود كه ديگر پدر را نمي بيند، گمان مي كند پدرش گم شده است؛ در حالي كه در واقع خودش گم شده است. انبياء و اولياء، پدران خلقند و دست خلائق را مي گيرند تا آنها را به سلامت از بازار دنيا عبور دهند. غالب خلائق، شيفته متاع هاي دنيا شده اند. امام زمان(عج الله تعالي فرجه الشريف) هم گم و غائب نشده است؛ ما گم و محجوب گشته ايم!!!!.