اگر بتوانم یک‌بار دیگر زندگی کنم
می‌کوشم بیشتر اشتباه کنم
نمی‌کوشم بی‌نقص باشم.
راحت‌تر خواهم بود
سرشارتر خواهم بود از آن‌چه حالا هستم
در واقع، چیزهای کوچک را جدی‌تر می‌گیرم
کمتر بهداشتی خواهم زیست
بیشتر ریسک‌ می‌کنم
بیشتر به سفر می‌روم
غروب‌های بیشتری را تماشا می‌کنم
از کوه‌های بیشتری صعود خواهم کرد
در رودخانه‌های بیشتری شنا خواهم کرد
جاهایی را خواهم دید که هرگز در آن‌ها نبوده‌ام
بیشتر بستنی خواهم خورد، کمتر لوبیا
مشکلات واقعی بیشتری خواهم داشت و دشواری‌های تخیلی کمتری
من از کسانی بودم
که در هر دقیقه‌ی عمرشان
زندگی محتاط و حاصلخیزی داشتند
بی‌شک لحظات خوشی بود اما
اگر می‌توانستم برگردم
می‌کوشیدم فقط لحظات خوش داشته باشم
اگر نمی‌دانی که زندگی را چه می‌سازد
این دم را از دست مده!
از کسانی بودم که هرگز به جایی نمی‌روند
بدون دماسنج
بدون بطری آب گرم
بدون چتر و چتر نجات
اگر بتوانم دوباره زندگی کنم- سبک سفر خواهم کرد
اگر بتوانم دوباره زندگی کنم - می‌کوشم پابرهنه کار کنم

من تو زندگیم حتی ...

خیلی شاکیم از همه ی آدمایی که فکر می کنن توی این دنیای بی حساب و کتاب برای خودشون کسی هستن می تازن و می تازونن هر چی پیرامونشون می بینن له می کنن رد می شن و می رن .
.
.
.

کاش منم می تونستم مثل این آدما باشم له کنم و خورد کنم و رد شم و پشت سرمم نگاه نکنم به قول یکی به همون خدا که اونا راحت ترن.

هر چی بیشتر جلو می رم درهای بسته پیش روم بیشتر و بیشتر می شن انگار هر چی می دویی کمتر می رسی کمتر نتیجه می گیری .مشکلاتت هر روز بیشتر و بیشتر می شن و خدا نکنه یه قلب شکننده داشته باشی که با هر تقی یه ترک بر می داره به اندازه هیکلت که هر چی چسب کاریش کنی دیگه قبلش نمی شه.
.
.
.

هر چی بیشتر فکر می کنم نمی تونم درک کنم که دنبال چی می گردن و به چی دلشون خوشه که می تازن و می تازونن.البته من به همین قلب ترک ترک خوردم می نازم چون یاد گرفته از هر ترکش که روی جسمش افتاده برای نشون دادن محبتش استفاده کنه که به همون خدا تنها چیز ارزشمند دنیا همینه و بس...

آن که می گوید دوستت می دارم

خنیاگر غمگینی است

که آوازش را از دست داده است

ای کاش عشق را زبان سخن بود

هزار کاکولی شاد در چشمان توست ، هزار قناری خاموش در گلوی من

عشق را ای کاش زبان سخن بود

آن که می گوید دوستت می دارد دل اندوهگین شبی است که مهتابش را می جوید

ای کاش عشق را زبان سخن بود

هزار آفتاب خندان در خرام توست ، هزار ستاره گریان در تمنای من

عشق را ای کاش زبان سخن بود

آن که می گوید دوستت می دارم

روزگاريست همه عرض بدن ميخواهند ……. همه از دوست فقط چشم و دهن ميخواهند …….

ديو هستند ولي مثل پري مي‌پوشند…..گرگ‌هايي كه لباس پدري مي‌پوشند…….

آنچه ديدند به مقياس نظر مي‌سنجند…… عشق‌ را همه با دور كمر مي‌سنجند …..

خب طبيعي ست كه يك روزه به پايان برسد….. عشق‌هايي كه سر پيچ خيابان برسد.....

به سلامتی تمام دردهایم.....که هیچوقت تنهام نمیذارن


به سلامتی زانوهایم که این روزها خیلی بغلشون میکنم...


به سلامتی اشک هایم که اینروزها جای باران برایم میبارند...


به سلامتی معده ام که روزی یه مشت قرص هضم میکنه...


به سلامتی خودم که هرکی از راه می رسه زخمی میزنه ....


منم اصلا به روش نمیارم...

ﺯﻧﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺍﺭن

ﺍﻭﻧﺎ ﺍﮔﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ
ﻣﯿﭽﺴﺒﻦ ﺑﻬﺶ- ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺶ-

ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺪﺳﺘﺶ ﻣﯿﺎﺭﻥ ....
ﺯﻧﺎ ﺍﮔﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ- ﭼﯿﺰﯼ ﺟﻠﻮ

ﺩﺍﺭﺷﻮﻥ ﻧﯿﺲ-
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯿﺴﺎﺯﻥ ....

ﺑﺎ ﺑﯽ ﭘﻮﻟﯿﺶ-

ﻣﺜﻠﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﺎ

ﺷﻮﻫﺮﺵ ﭘﯿﺮ ﺷﺪ ...
ﺑﺎ ﺧﻄﺎﻫﺎﺵ-

ﻣﺜﻠﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ
ﻫﻮﻭﺵ ﭘﯿﺮ ﺷﺪ ...

ﺍﻭﻧﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯿﻮ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﯿﮑﻨﻦ -
ﭘﺎ ﻣﯿﮑﻮﺑﻦ ﺑﻪ

ﺯﻣﯿﻦ ﺧﺪﺍ-
ﺍﻭﻧﺎ ﻋﺸﻘﺸﻮﻧﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻥ-

ﺳﺨﺘﯿﺎﺭﻭ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﻦ ...
ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﺩﺷﻮﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺩﻭ ﺗﺎﭼﺎﺭﺗﺎ ﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ

ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﻫﯽ
ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ﻣﯿﺴﺎﺯﻥ ...

ﺍﻭﻧﺎ ﻓﺮﺷــــــــــــــــــــﺘﻪ ﻣﯿﺸﻦ ....
ﺍﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﺪﯾﻦ!

ﺯﻧﺎ ﺍﮔﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ،ﻭﺍﺳﺶ
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻦ ...

ﺯﻧﺎ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﯾﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻥ

هوای خانه غمگین...

گلویم خشک و بے آب...

نفس در سینه پژمرده...

به سان شبنمے مغرور...
به خاکـے تشنه دل بستم...

من آن خاکم که افسرده...
شدم خاکسترے خفته...

به زیر آتشی پنهان...
کنون دیگر نه آهے بر لبم جاریست...

و نه حسرت بر دلم باقیست...
مرا پنداشتند سنگم!

دگر یارای غلطیدن هم ندارم...