ﻣــــטּ ﭼـﯿﺰ ﺯﯾآבے ﺍﺯ בﺳــﺖ ﻧـבآבҐ ﺑآ ﺭﻓﺘﻨﺖ !
ڪﻤـے בﻟﻢ ﺷﮑﺴـﺖ ، ﺷـــﺐ ﻫآ ﮔـــﺮﯾﻪ ڪﺮבҐ
ﯾـــآבﮔﺎﺭﺵ ﺳــﺮבرב و بے פֿـــوآبے ﻫﺮﺷــﺒﻢ ﺷـב .
ﯾڪﻢ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺯﻧـבگے ڪﺮבטּ فآصــله ﮔـــﺮﻓﺘـﻢ .
ﭼﯿﺰ ﺯﯾــــآבے ﻧﺸــבﻩ ﺑــﺎﻭﺭ ڪטּ !
ﺗـــﻮ ﺑﯿـــﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣטּ ﺑآפֿــــتے ﺑــآﻭﺭ ڪטּ !
ﺗﻮ ﻋآﺷــــﻖ ﺗﺮﯾטּ ﻗــــﻠﺐ בﻧﯿـــآ ﺭﺍ ﺑآפֿـــﺘــے !
ﻫﯿـــﭻ ڪﺲ ﺑﻪ ﺍﻧــבآﺯﻩ ے ﻣـــטּ ، ﻋـــآﺷﻘﺖ ﻧمے ﺷـــﻮב . . .
[
]