مخمور و غمزده
روی سکو می‌نشینم
و روح عریان ام
پله های زیرزمین را
یکی یکی
بالا می‌آید
حکایتی است
هر بار که به هم می‌رسیم
ترکهای تازه ای
روی پوست‌ام می‌روید
و فکر می‌کنم
مگر من چند وجب‌ام؟