من دختر بودنم را دوست دارم.....

نه اینکه همیشه خشنود باشم.....

اما دوست دارم....

همین که از یک دستبند رنگی رنگی ؛

سرخوش میشوم ...

همین که می توانم موهایم را بلند بلند ...

کوتاه کوتاه کنم ...

و چیز شگفت آوری نباشد این کوتاه و بلند کردن ها ...

همین که می توانم ارغوانی و آبی و زرد و صورتی و قرمز بپوشم....

همین که می توانم چشمانم را سیاه سیاه کنم.....

لبانم را سرخ سرخ....

همین همدم مادر بودن.....

مورد اعتماد پدر بودن را......


همین که میتوانم مادری کنم......

آسان اشک بریزم.....

آسان بخندم.....

همین نیرومند بودن را....

همین نازک بودن و شکیبایی را

دوست می دارم . . . !!!