گزیدم از میان مرگ ها ، این گونه مردن را
تو را چون جان فشردن در بر، آن گه جان سپردن را
خوشا از عشق مردن در کنارت ، ای که طعم تو
حلاوت می دهد حتی شرنگ تلخ ِ مردن را
چه جای شِکوه زاندوه تو ؟ وقتی دوست تر دارم
من از هر شادی دیگر ، غم عشق تو خوردن را!!!

ﺣﺎﻟـــــﻢ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ، ﺧـــــﻮﺏِ ﺧـــــــــــــــﻮﺏ.
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧــــــــﻮﺏ ﮪﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﻗﺘـــــــــــﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾـــﻢ ﺧﻮﺑــــــﻢ،
ﺍﺷــــــــــﮏ ﮪﺎﯾــــــــﻢ ﺳﺮﺍﺯﯾـــﺮ ﻣﯿﺸــــــــﻮﺩ.
ﻧﻘﺎﺏ ﺻﻮﺭﺗـــــــــﻢ ﺑﺎ ﻗﻄــــــــﺮﻩ ﮪﺎﯼ ﺍﺷﮑــــــــــﻢ ﺧﯿـــــــــﺲ ﻣﯿﺸـــــﻮﺩ .
ﺍﻣــــــــﺎ ﻟﺒﺨﻨـــــــــﺪﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﮪﺎﯾﻢ ﭘــــــﺎﮎ ﻧﻤﯿﺸـــــــــﻮﺩ.
ﻣــــــﻦ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺑـــــــــﻢ
ﻓﻘـــــــــﻂ ﮔﺎﮪﯽ ﺍﻭﻗـــــــــــﺎﺕ ، ﻗﻠﺒـــــــﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﯿﺴـــــــﻮﺯﺩ ؛ ﻧﻔﺴـــــــﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘـــــــﺪ!
من خوبم

جان من را دیر و زود،آخر زمانی می برد
مرگ،من را با غم بی هم زبانی می برد

مطمئن هستم خبر را یک قناری در قفس
موقع آزادی اش بر هر دهانی می برد

بعد،تو شاید بفهمی جای من خالی شده
جای پایم را نسیم از هر مکانی می برد

باده را هم سهم بندی کن که قطحی آمده
هر خماری هم،فقط یک استکانی می برد

سخت یا آسان،زمان بی وقفه بی من می رود
یاد من را از خیالت هم زمانی می برد...

سمانه میرزایی